Trauma

English version: scroll down

Trauma is een woord dat tegenwoordig veel wordt gebruikt; er is veel over onderzocht ten geschreven. Opmerkelijk genoeg is het geen officiële diagnose in de DSM 5.

We onderscheiden grofweg twee soorten van trauma: ontwikkelingstrauma en acuut trauma. Ik heb me gespecialiseerd in ontwikkelingstrauma.

Ontwikkelingstrauma ontwikkelt zich in de kinderjaren. Voorheen noemden we het jeugdtrauma en soms wordt het vroegkinderlijk trauma genoemd.

In de eerste periode van ons leven vormt zich ons karakter, onze persoonlijkheid. Alles wat me meemaken is onderdeel van deze persoonlijkheidsvorming. Als kind zijn we afhankelijk van de volwassenen om ons heen. We kunnen nog niet weglopen of ons verweren als een situatie daar eigenlijk om vraagt. We passen ons daarom zo goed mogelijk aan, zodat we optimaal kunnen (over)leven in de gegeven omstandigheden.

Om te helen van ontwikkelingstrauma zijn twee dingen essentieel.

Ten eerste moeten we leren dat we niet meer het kind zijn dat we waren. We moeten ons gaan beseffen dat we volwassen mensen zijn met de bijbehorende competenties. Dit betekent een grondige realiteitscheck van al onze belemmerende gevoelens en gedachten.

Ten tweede moeten we leren om te gaan met de lichaamssensaties die we associëren met het trauma. Als we ons bedreigd voelen (zoals ten tijde van het trauma), dan voelen we dat in ons lijf. Een lichaam dat op 'alarm' staat heeft een (over)actief zenuwstelsel en creëert stresshormonen, met gevolgen voor onder andere hartslag, ademhaling en spierspanning.

Trauma betekent dat we - in onze beleving - bevroren zijn in het moment of de periode waarin er gevaar was; en we ons daar niet tegen konden verweren (of er niet tegen beschermd werden).

Boekentips:

• Healing Developmental Trauma; Laurence Heller

• Waking the Tiger; Peter Levine

• Het Drama van het Begaafde Kind; Alice Miller